Historia szkoły

Rozwój gospodarczy Wielkopolski Wschodniej spowodował dynamiczny rozwój stolicy regionu Konina. Z niewielkiego powiatowego miasteczka, powstał duży  gospodarczy ośrodek miejski. Gwałtowny napływ ludności wymusił szybki rozwój budownictwa mieszkaniowego i budownictwa użyteczności publicznej.

Dużą przeszkodą w rozwoju budownictwa był brak wykwalifikowanych  kadr robotników      i techników budownictwa.

Aby temu zaradzić, władze miasta postanowiły utworzyć 1 września 1963 roku Zasadniczą Szkołę Budowlaną  dla Pracujących. Szkoła miała mieć charakter resortowy i miała być powołana na bazie Kaliskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Nowa szkoła została zlokalizowana w Koninie prawobrzeżnym w gmachu Szkoły Podstawowej nr 6 przy ul. Romualda Traugutta wraz z Technikum Mechanicznym. Organizatorem szkoły i jej pierwszym dyrektorem został Władysław Kostkiewicz.

W roku szkolnym 1963/1964 naukę w szkole  rozpoczęło 130 uczniów w zawodach: murarz-tynkarz, monter urządzeń sanitarnych, monter centralnego ogrzewania. Uczniowie  praktyczną naukę zawodu   odbywali na budowach Kaliskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. W trakcie trwania pierwszego roku szkolnego przeszła pod patronat Konińskiego Przedsiębiorstwa. W następnym roku szkolnym liczba zawodów oraz uczniów zwiększyła się. W roku szkolnym 1965/1966 szkołę opuścili pierwsi absolwenci.

W listopadzie 1965 władze polityczne, oświatowe i dyrekcja KoPB podjęły decyzję o realizacji obiektu szkolnego „Budowlanki”. Obiekt zlokalizowano przy ulicy Solskiego. Budowę ukończono w czerwcu 1966. Ów budynek przeznaczono w efekcie na przedszkole.

Dyrekcja KoPB poinformowała społeczność naszej szkoły, że kompleksowy budynek szkolny wraz z internatem i boiskami zostanie zlokalizowany na osiedlu „Glinka”. Wkrótce rozpoczęto budowę     internatu, którą ukończono w 1970 r. Budowę obiektu szkolnego zaniechano aż do 1985r. Od 1 września 1967r. dyrektorem szkoły został Julian Stępień. Od tego roku uruchomiono trzyletnie technikum wieczorowe dla pracujących na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej.

Dalszy rozwój szkoły spowodował powołanie zastępcy szkoły, którym został Jarosław Będkowski.

W 1970 roku szkoła przeniosła się do budynku internatu, który przez wiele lat pełnił podwójną rolę: internatu i budynku szkolnego. W nowym obiekcie przygotowano 12 sal lekcyjnych.

W roku szkolnym 1971/1972 dyrektorem szkoły został Zygmunt Lipiński. Duża liczba uczniów, brak sali gimnastycznej, zagrożenie bezpieczeństwa spowodowały, iż podjęto kolejne starania rozbudowy szkoły. W maju 1972 wydano zgodę na budowę, wytyczono plac, fundamenty i na tym działania KoPB się zakończyły.

Upór dyrektora i determinacja nauczyciela w-f T. Szałka spowodowały, że w czynie społecznym wybudowano salę gimnastyczną.

W roku szkolnym 1975/76 doszło w szkole do dwóch ważnych zmian. Z dniem 1 września 1975 zastępcą dyrektora został Stanisław Lewandowski, a na uroczystej Radzie Pedagogicznej 29 września przedstawiono decyzję o utworzeniu Zespołu Szkół Budowlanych.

W 1977 stanowisko dyrektora opuścił Z. Lipiński przechodząc do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania. Na funkcję dyrektora Zespołu Szkół Budowlanych został powołany Stanisław Lewandowski.

Dyrektor z ogromnym uporem starał się urzeczywistnić ideę budowy. Powołano społeczny komitet budowy, organizowano czyny społeczne. Z ramienia Rady Pedagogicznej pracami społecznymi przy budowie szkoły zajął się Józef Paweł Jaworski. Przez cały cykl budowy młodzież szkoły wykonała pracę na sumę 3,5 mld starych złotych.

W 1987 szkołę ukończono i we wrześniu po uroczystościach otwarcia nowego gmachu rozpoczęły się w nim  zajęcia.

Od września 1993 ZSB na mocy porozumienia Kombinatu z Kuratorium przestała być szkołą resortową i zaczęła podlegać Kuratorium Oświaty jako organowi prowadzącemu.

Z dniem 16 czerwca 2003r. ZSB otrzymała zgodnie z decyzją Rady Miasta Konina patrona Eugeniusza Kwiatkowskiego.

KALENDARIUM

•         1963 –inauguracja pierwszego roku szkolnego; dyrektorem szkoły W. Kostkiewicz,

•         1964 –przejęcie szkoły przez KoPB, uruchomienie Technikum Budowlanego dla Pracujących

•         1965 –pierwsi absolwenci 50 osób – murarze, tynkarze, instalatorzy

•         1966 –ukończenie budowy obiektu przy ulicy Solskiego

•         1967 –przeniesienie szkoły do baraków KoPB, przy skrzyżowaniu
ul. Dworcowej z Alejami 1 Maja; dyrektorem szkoły J. Stępień,

•         1971 –dyrektorem Z. Lipiński

•         1972 –początek budowy w czynie społecznym sali gimnastycznej,

•         1974 –nawiązanie współpracy ze Szkołą Budowlaną na Morawach w Czechosłowacji

•         1975 –zastępca dyrektora Stanisław Lewandowski; powołanie Zespołu Szkół Budowlanych

•         1977 –dyrektorem szkoły S. Lewandowski; uruchomienie pierwszej w szkole
pracowni komputerowej

•         1984 –rozpoczęcie budowy obecnego budynku szkoły

•         1987 –ukończenie budowy obecnego budynku szkoły

•         2002 – do szkoły trafiają pierwsi absolwenci gimnazjum

•         2003 –nadanie szkole imienia Eugeniusza Kwiatkowskiego, obchody 40-lecia szkoły,

•         2004 –nadanie sztandaru

•         2006 –dyrektorem szkoły Barbara Kwolek

•         2008 –obchody 45 – lecia

•         2009 -dyrektorem szkoły zostaje Karol Leszczyński

*         2013 -uroczyste obchody 50-lecia szkoły połączone ze zjazdem absolwentów

*         01.09.2016 -zmiana nazwy szkoły na Zespół Szkół Budownictwa i Kształcenia Zawodowego im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Koninie.

*         2017 -Zespół Szkół Budowlanych najlepszą szkołą techniczną w mieście Koninie (wg   Ranking Perspektyw 2017). 55 miejsce w woj. Wielkopolskim.

*         04.09.2017 -naukę w szkole rozpoczynają pierwsi uczniowie Szkoły Branżowej.

*         02.09.2019 -naukę w szkole rozpoczynają pierwsi uczniowie klas po szkole podstawowej i ostatni po gimnazjum.

*         UCHWAŁA NR 343 RADY MIASTA KONINA z dnia 29 kwietnia 2020 r. w sprawie założenia w ZSBiKZ Branżowej Szkoły II stopnia.

*         kwiecień 2023 – naukę w szkole kończą uczniowie ostatnich klas Technikum – po gimnazjum.

Na podstawie:

J.P. Jaworski, Zarys Zespołu Szkół Budowlanych, Konin 2003

opracowała merytorycznie: mgr Małgorzata Kucal-Wątroba